Rozdział czwarty

[inspiracja]

W końcu nadszedł listopad. Chłód nieprzyjemnie wdzierał się do pomieszczenia przez lekko uchylone okno, a deszcz który nieustannie nawiedzał Londyn prowadził do melancholijnego nastroju jego mieszkańców.

Julia nie różniła się od londyńczyków. Jej nastrój idealnie komponował się z sytuacją tuż za oknem. Nie tylko na zewnątrz, ale również w środku odczuwała chłód, którym teraz niemal dziennie obdarzał ją Zayn. Przez lato Malinowska na ogół sama siedziała w posiadłości należącej do piosenkarza. Bez większych przeszkód mogła poznać wszelkie zakamarki tego ogromnego domu, nie bojąc się tego, że ktoś ją nakryje, co wiązało się z kilkoma pozytywami. Dziewczyna w końcu mogła poznać swojego chlebodawcę, ponieważ ten zawsze w jej towarzystwie zamykał się w sobie, był milczący, arogancki, a przede wszystkim dawał jasno do zrozumienia, że nie potrzebuje niczyjego towarzystwa. Malinowska w końcu się do tego przyzwyczaiła, nawet poddała się nastrojowi piosenkarza, więc jeżeli zdarzały się wieczory, które spędzali ze sobą, ograniczały się one do uprzejmych sformułowań nie wnoszące żadnej wiedzy o nich samych.  

Nie wiedziała czego ma się po nim spodziewać, pomimo dochodzenia, chłopak wciąż wydawał się jedną, wielką tajemnicą. Łatwiej byłoby gdyby się kochali. Gdyby z miłością patrzyli na wspólną przyszłość, a tak… nic ich nie łączyło, oprócz rosnącego brzucha. Niechętnie spojrzała na swoje krągłości – jej dotychczas płaskie ciało nabrało kształtów, biust powoli się powiększał, a dotychczas płaski brzuch zaczął się delikatnie zaokrąglać. Nawet nie zauważyła jak zaczął się czwarty miesiąc ciąży. Była coraz bliżej końca, chociaż tak bardzo się tego bała – stanie się matką, opiekunką, a zarazem wciąż będzie głupią nastolatką, która wpadła.  Na samą myśl, w jej pięknych, lazurowych oczach pojawiły się łzy. Ramionami objęła nogi, jak najwyżej podciągając je do podbródka. Spoglądała przed siebie, a po jej bladych policzkach toczyły się słone krople.

***

Zayn Malik, chłopak który sprawił ogromny problem nie tylko sobie, ale całemu zespołowi i dotychczas nieznanej mu dziewczynie. Nigdy nie spodziewał się, że jeden błąd jak na przykład  nie założenie gumki może zrujnować mu życie. Wcześniej nie przejmował się takimi błahymi sprawami. Dziewczyny, odkąd zaczął występować w telewizji, były chętne w towarzyszeniu mu w sypialni, a on bardzo chętnie to wykorzystywał. Ileż to dziewczyn przeleciał, tak trudno było to zliczyć, co koncert to inna panna, a teraz… teraz leżał w swoim dwuosobowym, dębowym łożu, w którym sypiał tylko z tą którą kochał, wsłuchując się w rytmiczne uderzenia kropli o parapet.

Od trzech miesięcy zastanawiał się co może zrobić. Każdego dnia powtarzał, że naprawi relacje z Perrie, że dogada się z Julią, no i musiał powiedzieć wszystko chłopakom i rodzicom. Na samą myśl, na jego przystojnej twarzy pojawił się nieprzyjemny grymas, mieszający się z domieszką uśmiechu. Już w głowie wyobrażał sobie jak Niall z radości drżę się, że chce zostać ojcem chrzestnym. Jego niebieskie oczy zapłonęłyby podnieceniem i nieokiełznaną radością – tak tego był pewien, Horan nie prawiłby mu żadnych morałów tylko szczerze się ucieszył. Loius z Harrym prawdopodobnie bardzo by się zdziwili. Styles pewnie przez godzinę mówiłby mu o tym ile stracił, bo teraz nie będzie mógł sprowadzać sobie panienek do domu, organizować imprez, no i nie będzie mógł być tak lekkomyślny jak dotychczas. Tommlinson prawdopodobnie poparłby poprzedniego mówce by po chwili zacząć się wykłócać z Irlandczykiem o podawanie dziecka do chrztu.  Taaak, Lou rzuciłby się na blondaska łaskocząc go do upadłego. Zayn uśmiechnął się na samą myśl o tym. Strasznie spodobała mu się zabawa pt. jak 1D zareaguje na wieść, że będę ojcem, dlatego też bez wahania wyobraził sobie twarz Liama patrzącego na niego i wtedy zrozumiał, że Payne nie zachowałby się jak poprzednicy. Najpierw spojrzałby na niego zawiedzionym wzrokiem, jakim ojciec patrzy na syna, który zrobił coś złego, a następnie obiecałby swoją pomoc, chociaż wciąż zachowywałby się jak ktoś, kto właśnie stracił wszystkie pieniądze bo pewniak przegrał mecz. Nie mógł tego znieść, ale jednocześnie wiedział, że nadszedł najwyższy czas na wyznanie prawdy. Musiał w końcu przekazać chłopakom tą wiadomość, musiał im przedstawić Malinowską.

Malik niezdarnie wstał z łóżka, wyciągając jednocześnie telefon z kieszeni. Wybrał pierwszy numer, który rzucił mu się w oczy, a następnie przyłożył urządzenie do ucha. Nieprzyjemny dźwięk łączenia, pusty żołądek i świadomość tego co za chwilę się wydarzy, sprawiały że chciał się rozłączyć i gdy już miał to zrobić, usłyszał po drugiej stronie słuchawki:

-Zayn, co jest? – przyjemny, męski baryton, należący do Harrego został zakłócony przez kokieteryjny, kobiecy śmiech.

-Musimy pogadać, możemy się spotkać w tym zapyziałym barze na rogu?

-Jasne, będę za pół godziny. Do zobaczenia.

Zayn tą samą rozmowę przeprowadził jeszcze trzykrotnie, zapraszając wszystkich członków zespołu w to samo miejsce. Za niespełna trzydzieści minut spełni chociaż jeden punkt ze swojej listy, za trzydzieści minut przekona samego siebie, że Julia musi stać się dla niego ważna, chociaż nie ma pojęcia jak może ją polubić, a co więcej pokochać, no i za trzydzieści minut jego przyjaciele dowiedzą się, że Malik zostanie ojcem.